ಭಾವಬಂಧಗಳ ಮುಲಾಜಿನಲ್ಲಿ ಗಣಪನೂ ಬಂದಿ!

ಕುಂಡೆ ಹಿಂದೆ ಕಮಲವ್ವ!

ಊರಲ್ಲಿದ್ದ ಜನ ಆಕೆಯನ್ನು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಿದ್ದೇ ಹಾಗೆ. ತೊಂಬತ್ತು ವರ್ಷದ ಮುದುಕಿ. ಬಿಲ್ಲಿನಂತೆ 

ಬಾಗಿದ್ದ ಬೆನ್ನು. ಆ ಬೆನ್ನಿನ ಹಿಂದೆ ತನ್ನ ಎರಡೂ ಕೈಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಬಾಗಿಕೊಂಡು 

ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಆಕೆಯನ್ನು ಜನ ಕುಂಡೆ ಹಿಂದೆ ಕಮಲವ್ವ ಅಂತಲೇ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. 

ಪ್ರತಿದಿನ ಸಂಜೆ ನಮಗೆಲ್ಲ ಕತೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಗಂಧರ್ವ ಕಪ್ಪೆಯಾಗುವದು, ಯಾವುದೋ 

ರಾಜಕುಮಾರಿ ಈ ಕಪ್ಪೆಯನ್ನು ಚುಂಬಿಸುತ್ತಲೇ ಕಪ್ಪೆ ಮತ್ತೆ ಗಂಧರ್ವನಾಗಿ ರೂಪಾಂತರ 

ಹೊಂದುವದು, ಕೊನೆಗೆ ಇಬ್ಬರೂ ಸುಖವಾಗಿದ್ದರು. ಈ ಮುದುಕಿಯ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನೇ 

ರಾಜಕುಮಾರ ಎಷ್ಟು ಸಲ ಕಪ್ಪೆಯಾಗಿ, ಹಾವಾಗಿ, ಕುದುರೆಯಾಗಿ, ಗರುಡನಾಗಿ ತನ್ನ ಪ್ರೇಯಸಿಯಿಂದ 

ಚುಂಬಿಸಲ್ಪಟ್ಟು ಗಂಧರ್ವನಾಗುತ್ತಿದ್ದನೋ, ಪ್ರತಿಬಾರಿಯೂ ನಾವು ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಹೊಸ ಕತೆಯಂತಲೇ 

ಸುಖಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು.

   ಪೌರಾಣಿಕ ಮತ್ತು ಜನಪದರ ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಂಥ ಅನೇಕ ದೃಷ್ಟಾಂತಗಳು ಬರುತ್ತವೆ. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇವೆಲ್ಲ 

ಬಲು ಚೆಂದ. ಇಲ್ಲಿನ ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ತರ್ಕವಿಲ್ಲ. ಪ್ರಾಕ್ಟಿಕಲ್ feasibility ಇಲ್ಲ. ಗೀತೆಯೂ ಅಷ್ಟೇ. ಅದು 

ಬೇರೆ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥಗಳಂತೆ ಏನನ್ನೂ ನಿರ್ಬಂಧಿಸುವದಿಲ್ಲ. Do's and don'ts ಹೇಳುವದಿಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ, 

ನಿಮಗೆ ಏನೇನು ಮಾಡಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೆಯೋ ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಮಾಡಿ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಸಾಲ 

ಮಾಡುತ್ತೀರಾ, ಜೂಜಾಡುತ್ತೀರಾ, ಕಂಡಕಂಡ ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಬಯಸುತ್ತೀರಾ- ಏನೂ ಬಿಡದೇ 

ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡಿ. ಆದರೆ ದಿನದ ಅಂತ್ಯಕ್ಕೆ ಲೆಕ್ಕ ಮಾತ್ರ ಚುಕ್ತಾ ಮಾಡಿ ಅನ್ನುತ್ತದೆ. ಈ ಬ್ಯಾಲೆನ್ಸ್ 

ಶೀಟಿಗೆ 'ಕರ್ಮ' ಅಂತನ್ನುವ ಹೆಡ್ಡಿಂಗ್ ಕೊಡುತ್ತದೆ.

   ಬಿಡಿ, ಕತೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಮುದುಕಿ ಈಗ ಸತ್ತು ಹೋಗಿದ್ದಾಳೆ. ಕತೆ ಕೇಳಲು ನಾವೀಗ ಮಕ್ಕಳಾಗಿ 

ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ  ಕತೆಗಳಲ್ಲಿದ್ದ ಕಲ್ಪನೆ ಮತ್ತು ಉಪಸಂಹಾರ ಇವತ್ತು ನನ್ನನ್ನು ತರ್ಕಕ್ಕೆ 

ಒಡ್ಡಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಚೋದಿಸುತ್ತವೆ. ಇದೇ ರೀತಿಯ ಚೋದಿಸುವಿಕೆ ಮಕ್ಕಳ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕದಲ್ಲೂ 

ಇರಬೇಕು ಅಂತ ಸರಕಾರ ಬಯಸುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ದಶಕದಿಂದ ಬೋಧಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ 

'ಗೋವಿನ ಹಾಡು' ಕಳೆದ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಮಕ್ಕಳ ಪುಸ್ತಕದಿಂದ ಕಾಣೆಯಾಗಿದೆ. ನಿಜ, ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ಬೇಕು. ತರ್ಕ ಬೇಕು. ಆದರೆ ಅದೇ ಒಂದಿಡೀ ಬದುಕಲ್ಲವಲ್ಲ? 

ಹುಲಿ ಮಾಂಸವನ್ನಲ್ಲದೇ ಹುಲ್ಲು ತಿಂದು ಬದುಕಬಲ್ಲದೇ ಅಂತನ್ನುವ ತರ್ಕ ಮತ್ತು 

ಸುಳ್ಳನೆಂದೂ ನುಡಿಯದಿರಿ/ಕೊಟ್ಟ ಮಾತಿಗೆ ತಪ್ಪದಿರಿ ಅಂತನ್ನುವ ತಿಳುವಳಿಕೆ- 

ಇವೆರಡೂ ಹುಟ್ಟಬಹುದಾದ ಮತ್ತು ಮಥಿಸಬಹುದಾದ ವಯೋಮಿತಿ ಯಾವುದು? ಬಿತ್ತಿದ 

ಮರುದಿನವೇ ಆಲದ ಬಿಳಲನ್ನು ಕಾಣುವ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು ನಮಗೆ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು?

   ಮೊನ್ನೆ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಪೋಸ್ಟರ್ ನೋಡಿದೆ. ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದ ಕ್ಯಾನ್ವಾಸಿನಲ್ಲಿ ಬಿಳಿ ಬಣ್ಣದ ಅಕ್ಷರಗಳು.

'I saw that.'

    -Karma

ಏನಿದರ ಅರ್ಥ? ಯಾರು ನಮ್ಮನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ? ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿರದ, ಯಾರೂ 

ಗುರುತಿಸಲಾರದ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಏನೆಲ್ಲ ಅನುಭವಿಸಲು ಬಂದಿರುವ ಯಾರಿಗೋ ಈ ಕರ್ಮದ ಬೋರ್ಡು 

ಪದೇ ಪದೇ ನೆನಪಾಗಿ ಕಾಡತೊಡಗಿದರೆ ಅದು ವ್ಯಾಸರ ತಪ್ಪೇ? ಅನುಮಾನವೇ ಬೇಡ. ವಿದೇಶಿಯರೂ 

ನಕ್ಕಿದ್ದರು. ನಾವೂ ಕೂಡ. ತಮಾಷೆ ನೋಡಿ: ಈ ಪಾಪ, ಪುಣ್ಯ, ಪುನರ್ಜನ್ಮಗಳ ಕಲ್ಪನೆಯೂ ಇರದಿದ್ದ ಪಶ್ಚಿಮದವರಿಗೆ ಈ 'ಕರ್ಮ'ದ ಡೆಫಿನಿಷನ್ ಆದರೂ ಹೇಗೆ ಸಿಕ್ಕೀತು? ಅದಕ್ಕೊಂದು ಸಮಾನಾರ್ಥಕ 

ಪದವಾದರೂ ಹೇಗೆ ಸಿಕ್ಕೀತು? ಹೀಗಾಗಿ, ಇವತ್ತು ಅವರು ನಮ್ಮ ಕರ್ಮವನ್ನು ಅವರವರದೇ 

ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ 'ಕರ್ಮ' ಅಂತಲೇ ಸಂಬೋಧಿಸುತ್ತಾರೆ.

   ಹೀಗಾಗಿ, ನನಗೆ ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುವದು ಕರ್ಮ ಒಂದೇ! ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳದ್ದೂ ಒಂದು 

ಅದ್ಭುತ ಪ್ರಪಂಚ. ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ನಮೂನೆಯ ಪಾತ್ರಗಳು ಇರಬಹುದೋ, ಅಷ್ಟೂ 

ಪಾತ್ರಗಳು ಇಲ್ಲಿವೆ. ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿನಿನ್ನೆ ರಾಜನಾಗಿದ್ದವನು ನಾಳೆ ಮೊಸಳೆಯೋ ಮತ್ತೊಂದೋ 

ಆಗುತ್ತಾನೆ. ಹಾಗಾಗಲು ನಿನ್ನೆ ಮತ್ತು ನಾಳೆಯ ಮಧ್ಯದ ದಿನವಾದ ಇವತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ಇನ್ನೇನೋ 

ಘಟಿಸಿರುತ್ತದೆ. ಫೇಸ್ ಬುಕ್ಕಿನಲ್ಲೂ ಅಷ್ಟೇ: ಇಲ್ಲೊಬ್ಬ ಧರ್ಮರಾಯ, ಅಲ್ಲೊಬ್ಬ ಕರ್ಣ, ಇನ್ನೆಲ್ಲೋ 

ದುರ್ಯೋಧನ, ಮತ್ತೆಲ್ಲೋ ಕುಂತಿ. ತೊಟ್ಟಬಾಣವ ತೊಡದವರು, ಹಕ್ಕಿಯ ಕಣ್ಣಷ್ಟೇ ಕಂಡವರು, 

ರಕ್ತಕ್ಕಾಗಿ ತುರುಬು ಬಿಚ್ಚಿದವರು, ಪಗಡೆಯಾಟವ ಗೆಲ್ಲಲೆಂದೇ ದಾಳ ಉರುಳಿಸಿದವರು, ಉಂಗುರ 

ಕಳೆದುಕೊಂಡವರು, ಹಾಗಂತ ಡಂಗುರ ಸಾರಿದವರು, ಭಂಗುರದ ಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ಕಾದು ನಿಂದವರು-

ವ್ಯಾಸರೇ, ನಿಮ್ಮ ಕತೆ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಬಂತು?

                                                                                        

   ಇಂಥ ಪುರಾಣದ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಓದುವಾಗ ಅನೇಕ ಸಲ ಅನಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ 

ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಏನೂ ಓದಬಾರದು. ಮೂರನೆಯವರು ಬರೆದ  ಕೃತಿಗಳನ್ನು ನೋಡಬಾರದು. 

ಕತೆಯ ಎಳೆ, ಸ್ಫೂರ್ತಿ ಮುಂತಾದ ಯಾವ ಸುಡುಗಾಡನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಾರದು. ಏನನ್ನೂ 

ಓದದೇ, ವಿಮರ್ಶಿಸದೇ, ಹೊರಗಿನ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಪರಿಮಳವನ್ನೂ ಆಸ್ವಾದಿಸದೇ ಕೇವಲ ನಮ್ಮ 

ಅನುಭವದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಕತೆ ಹೇಳುತ್ತ ಹೋದರೆ ಅದು ಸ್ಥಿರವಾಗಿ 

ನಿಲ್ಲಬಹುದೇನೋ ಅಂತ.

   ಯಾಕೆಂದರೆ ಕ್ರೌಂಚ ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ವಲ್ಮೀಕನೆಂಬ ಬೇಡ ರಾಮಾಯಣದಿಂದಲೇ 

ಮಹರ್ಷಿಯಾದ. ಇನ್ಯಾರದೋ ಸಹಾಯದಿಂದ ಮಹಾಭಾರತ ಬರೆದ ವ್ಯಾಸನ ಕತೆ ಇನ್ನೂ 

ಪರಿಷ್ಕೃತವಾಗುತ್ತ ತನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವನ್ನು ನಿರೂಪಿಸುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಘಟನೆ 

ವಲ್ಮೀಕನನ್ನು ರಾಮಾಯಣ ಬರೆಯುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿತು ಅನ್ನುವ ಮಾತಿದ್ದರೂ ವರ್ಷಗಳ 

ಕಾಲ ವಲ್ಮೀಕ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಧೇನಿಸಿದ್ದ ಅಂತಲೇ ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ. ವ್ಯಾಸನಿಗೂ ಇದೇ ಮಾತು 

ಅನ್ವಯ. ಅಂದರೆ, ಇವರೆಲ್ಲ ವರ್ಷಗಟ್ಟಲೇ ಯೋಚಿಸಿದರು. ಪ್ರೂಫ್ ತಿದ್ದಿಕೊಂಡರು. ಚೌಕಟ್ಟು 

ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಧೇನಿಸಿದರು. ಮತ್ತು ಒಂದನ್ನು ಬರೆದಾದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೇನನ್ನೂ ಬರೆಯಲೇ ಇಲ್ಲ!

   ಹೀಗೆ ಧೇನಿಸುತ್ತಲೇ ಇವರು ಏನೆಲ್ಲ ಸೆರೆ ಹಿಡಿದರು. ಒಂದು ಮನೆ, ಒಂದು ಸಮಾಜ, ಒಂದು ದೇಶ 

ಮತ್ತು ಒಂದು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನು ಆಳಬೇಕೆಂದರೆ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಏನೆಲ್ಲ ಇರಬೇಕೋ, ಅದೆಲ್ಲವನ್ನೂ 

ತಮ್ಮ ಕೃತಿಯೊಳಗೆ ಎಳೆದು ತಂದರು. ಒಂದು ಪಾತ್ರವೊಂದನ್ನು ಅತ್ಯುನ್ನತವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸುವಾಗ 

ಎಷ್ಟು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಸೆರೆ ಹಿಡಿದರು. ಇವತ್ತು ಯಾವುದೇ ಸಾಹಿತಿಯ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು 

ನೋಡಿ. ಅಲ್ಲಿ ಸಿಗಬಹುದಾದ ಪಾತ್ರಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ಅಥವಾ ಮೂವತ್ತು. ಮನೆ, ಕಚೇರಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪರಿಸರಗಳು.

   ಇಲ್ಲಿ ನೋಡಿ. ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಹದಿನಾರು ಸಾವಿರ ಹೆಂಡಿರಷ್ಟೇ. ಅವರಲ್ಲಿ ಎಂಟು ಜನ ಅಷ್ಟ 

ಮಹಿಷಿಯರು. ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಿಗೆ ಹತ್ತು ಮಕ್ಕಳಂತೆ ಈ ಎಂಟು ಜನ ಫೆವರಿಟ್ ಪತ್ನಿಯರಿಗೆ ಒಟ್ಟು 

ಎಂಭತ್ಮೂರು ಮಕ್ಕಳು. ಈ ಎಂಟು ಜನ ಹೆಂಡಂದಿರ ಹೆಸರು, ಮಕ್ಕಳ ಹೆಸರು, ಇವರ ಅಜ್ಜ 

ಅಜ್ಜಿಯರು (ತಾಯಿಯ ಮಾತಾಪಿತರು), ಅವರ ದೇಶ ಯಾವುದು ಅಂತೆಲ್ಲ ವಿವರಣೆಯನ್ನು 

ಕೃತಿಕಾರ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ಹೀಗಾಗಿ ನಾನು ಪುರಾಣದ ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ತರ್ಕ ಹುಡುಕುವದಿಲ್ಲ. ನಾನು ಅಲ್ಲಿ 

ಗಮನಿಸುವದು ಕೃತಿಕಾರನ ಕುಶಲವಾದ ಕಸೂತಿ ಕ್ರಿಯೆ. ಬ್ರಾಝಿಲ್ ನ ಹೆಂಗಳೆಯರ ಸಾಂಬಾ ನೃತ್ಯ 

ಗಮನಿಸುವಾಗ ಪುರಾಣದ ಕಿನ್ನರ, ಕಿಂಪುರಷರ, ಗಂಧರ್ವರ ವಿವರಣೆ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಟರ್ಕಿಯ 

ಬೆಲ್ಲಿ ಡಾನ್ಸ್ ಆಸ್ವಾದಿಸುವಾಗ ರಂಭೆ, ಮೇನಕೆಯರ ಸೃಷ್ಟಿ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ.

  ಅಷ್ಟು ಸರಳವಲ್ಲ ಈ ಕ್ರಿಯೆ. ಒಂದು ಲೋಕ ರಚಿಸಿ, ಅದನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿ, ಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ಲಯಗಳೆನ್ನುವ 

ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿರಿಸಿ, ಅಲ್ಲಿರುವ ಜನರಿಗೆ ಮನರಂಜನೆ ಒದಗಿಸುತ್ತ, ಕಾಲಾನುಕಾಲಕ್ಕೆ ಇವರೆಲ್ಲರಿಗೂ 

ಕಾಮ,ಕ್ರೋಧ, ಲೋಭ, ಮೋಹ, ಮದ, ಮತ್ಸರಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸಿ, ಗಾಯನಕ್ಕೆ ಗಂಧರ್ವರೆಂದು 

ನಿಯಮಿಸಿ, ಕುದುರೆ ಮುಖ ಧರಿಸಿದ ಮನುಜರಿಗೆ ಕಿನ್ನರರೆಂದು ಕರೆದು, ಮನುಷ್ಯನ ಮುಖ ಧರಿಸಿದ 

ಕುದುರೆಗಳಿಗೆ ಕಿಂಪುರುಷರೆಂದು ಕರೆದು, ಊದುವ ಶಂಖಕ್ಕೂ ಠೇಂಕರಿಸುವ ಬಿಲ್ಲಿಗೂ ಒಂದೊಂದು 

ಹೆಸರಿಟ್ಟು,ಯಾವುದ್ಯಾವುದೋ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಯಾರ್ಯಾರಿಗೋ ಶಾಪ ಕೊಟ್ಟು, ಇನ್ಯಾವ 

ಕಾಲದಲ್ಲೋ ಇನ್ನೆಲ್ಲೋ ಅವರೆಲ್ಲರ ವಿಮೋಚನೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಿ, ಆ ಮೂಲಕ ಇಡೀ ಕತೆಯ 

ಸರ್ಕ್ಯೂಟ್ ಬ್ರೇಕ್ ಆಗದಂತೆ ಕೃತಿಯೊಂದನ್ನು ಹೆಣೆಯುವದು ಸಣ್ಣ ಮಾತೇ?

   ಉಂಹೂ, ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ನಾವು ಅಭಿನಂದಿಸಲಾರೆವು. ಒಪ್ಪಲಾರೆವು. ಸ್ವದೇಶಿ ನಿರ್ಮಿತ ರಾಕೆಟ್ 

ಉಡಾಯಿಸುವ ಹಂತಕ್ಕೇರಿದ ಮೇಲೂ ರಾಕೆಟ್ಟಿನ ಪುಟ್ಟ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವನ್ನು ತಿರುಪತಿಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಚನೆ 

ಮಾಡಿದ್ಯಾಕೆ ಅಂತ ಗೇಲಿ ಮಾಡಬಲ್ಲೆವು. ವಿಜ್ಞಾನದ ಪರಿಧಿಯಲ್ಲಿಯೇ ರೋಗಿಯನ್ನು 

ಗುಣಪಡಿಸುವ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳ ಹಜಾರದಲ್ಲಿ ಗಣೇಶನ ಮೂರ್ತಿ ಯಾಕಿದೆ ಅಂತ ಲೇವಡಿ ಮಾಡಬಲ್ಲೆವು.

   ಆದರೆ ತರ್ಕ ಬಿಟ್ಟು ಅಂತಃಕರಣದಿಂದ ಗಮನಿಸುವವರಿಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಬೇರೆಯದೇ ಜಗತ್ತು 

ಗೋಚರಿಸುತ್ತದೆ. ಜಗದ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ಈ ಗಣಪನ ಮೂರುತಿಯ ಮುಂದೆ ಎಲ್ಲರೂ ಒಂದಿಲ್ಲೊಂದು 

ಭಾವಗಳಲ್ಲಿ ಬಂದಿ. ಮೂರ್ತಿಯ ಮುಂದೆ ನಿಂತಿರುವ ರೋಗಿಯ ಸಂಬಂಧಿ ಆ ಕ್ಷಣದ ಆತಂಕದಲ್ಲಿ 

ಬಂದಿ. ಅದನ್ನು ಗೇಲಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುವವ ಆ ಕ್ಷಣದ ಆತುರದಲ್ಲಿ ಬಂದಿ. ಇವರಿಬ್ಬರ ಭಾವಕ್ಕೂ 

ಆ ಕ್ಷಣದ outlet ಆಗಬೇಕಿರುವ ಸಂದರ್ಭದ ಮುಲಾಜಿನಲ್ಲಿ ಗಣಪನೂ ಬಂದಿ!

-  

ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ನೋಡಲು ಫೋಟೋ ಮೇಲೆ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿ ಅಥವಾ ಲಿಂಕ್ ಗಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿ
(ವಿಜಯಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ 05.07.2017 ಬುಧವಾರದ 'ಮಾಯಾಲಾಂದ್ರ' ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿತ)